Prace nad budową stałych fortyfikacji w Świnoujściu rozpoczęto w 1848 roku, po duńskiej blokadzie. Plan budowy twierdzy obejmował wzniesienie dwóch kompleksów warownych, składających się z 4 fortów. Zachodni kompleks tworzyła północna forteca artyleryjska oraz broniący ją od lądu fort dla piechoty Werk II. Pierwszą fazę budowy fortu Anioła przeprowadzono w latach 1854-58, otaczając go dwoma wałami ziemnymi i fosą wodną. Droga do fortu wiodła przez groblę i zwodzony pomost, osadzony w bramie obronnej. Bryłę Fortu Anioła w Świnoujściu wyposażono w otwory strzelnicze, wykonane w zewnętrznym murze budowli. Parter obsadzała piechota z bronią ręczną, natomiast piętra wykorzystywane były przez lekką artylerię polową. Plac budowy wizytował w latach 1853-54 sam król pruski Fryderyk Wilhelm IV. Miasto otrzymało wtedy stały garnizon wojskowy, a 10 lat później ogłoszone zostało Twierdzą Morską 3 rangi.
